Warto zobaczyć > Na deszczowe dni

Teatr Nasz

Ponad dwadzieścia autorskich programów kabaretowych obejrzało już kilkadziesiąt tysięcy widzów odwiedzających Michałowice. Przedostatni spektakl pt. “Nasza Klasa” bije wciąż rekordy popularności. Niektórzy z widzów widzieli to przedstawienie kilkanaście razy. Najnowszy program pt. “Tak lubię Was rozśmieszać” to również kabaret. Pomimo tego, że grany jest od niedawna już doczekał się swoich fanów. Jadwiga i Tadeusz Kutowie wracają także do dawniejszych programów takich jak: “Kabaret na Cztery Nogi Kuty”, “Kabaret na Parze”, “Kabaret z Kącikiem”. Wszyscy potwierdzają, że to nie tylko znakomita rozrywka, ale również dobry teatr. Nie interesuje nas sama rozrywka i śmiech dla samego śmiechu. Jesteśmy przede wszystkim zawodowymi aktorami. Nasz żywioł to teatr w najpełniejszym tego słowa znaczeniu… – podkreślają twórcy Teatru Naszego.

www.teatrnasz.pl

Huta Julia
Huta Szkła Kryształowego Julia to prestiżowa marka obecna na światowych rynkach od prawie 200 lat.
Na tle innych producentów wyróżnia nas bogata oferta kolorowych kryształów, których design, a także wysoka jakość zostały docenione na rynkach całego świata.
Pragniemy zaprosić Państwa do obejrzenia u nas wszystkich etapów kreowania wyrobów kryształowych w Hucie Julia w Piechowicach.
W towarzystwie przewodnika możecie poznać naszą historię i magię tworzenia kryształów.
Oglądanie procesu produkcji:
Poniedziałek – Sobota 8.30 – 14.30*
Niedziela 8.30 – 14.30* (oglądanie tylko procesu hutniczego).
Sztolnie Kowary
W latach dwudziestych XX w. w sztolniach po rudach żelaza Niemcy rozpoczęli poszukiwania i wydobywanie uranu. W czasie II Wojny Światowej w Oranienburgu przeprowadzono badania kowarskich rud uranowych dla potrzeb niemieckiej atomistyki.
Po wojnie rudy uranu wydobywano dla ZSRR z przeznaczeniem do wyprodukowania bomby atomowej. Pozyskiwaniem i przygotowaniem rud do wysyłki zajmowały się Zakłady R1, działalność ich była ściśle tajna ,a praca i życie górników pod stałą kontrolą „towarzyszy z bezpieki”. Do roku 1973 w samych tylko Kowarach wydrążono ponad 20 sztolni poszukiwawczych i wykonano dziesiątki kilometrów wyrobisk podziemnych do głębokości 700 m.
Zakłady przejęła w 1973 r. Politechnika Wrocławska, prowadząc badania nad materiałami wybuchowymi i zajęcia dla studentów z zakresu praca górniczych. Kiedy odkryto lecznicze właściwości radonu na terenie byłej kopalni Podgórze wybudowano dla PPU Cieplice trzecie w Europie Podziemne Inhalatorium Radonowe, gdzie w latach 1974-1989 skutecznie leczono schorzenia układu krążenia i oddychania, zaburzenia potencji u mężczyzn, a także niedomagania kobiet.
Muzeum Miejskie Dom Gerharta Hauptmanna
Muzeum mieści się w willi niemieckiego pisarza i laureata nagrody Nobla z 1912r. – Gerharta Hauptmanna w Jeleniej Górze – Jagniątkowie (dawniej Agnetendorf). Masywny, podobny do zamku dom będący architektonicznie mieszanką historyzmu i neorenesansu został zbudowany w latach 1900- 1901 według projektu berlińskiego architekta Hansa Grisebacha. Zbudowana na granitowej skale siedziba zwana „Wiesenstein” ( Łąkowy Kamień) otoczona parkiem o powierzchni ok. 1,6 ha. powstała w zamyśle jako willa widokowa, z której rozpościerał się widok na Karkonosze. Pisarz zamieszkiwał willę od roku 1901 aż do swej śmierci w roku 1946.
W Muzeum Mineralogicznym w Szklarskiej Porębie
skamieniałości z całego świata, a także jeden eksponat z kosmosu – meteoryt Gibeon. Przed budynkiem muzeum znajduje się jedyny w Europie “LAS KARBOŃSKI”. Są to skamieniałe pnie drzewa Dadoxylon, które rosły około 300 milionów lat temu. Osobnym działem muzeum są skamieniałości i szkielety dinozaurów. Jest to największa w Polsce prywatna kolekcja tych gadów z przed milionów lat.
Muzeum Przyrodnicze w Jelenie Górze
Muzeum Przyrodnicze w Jeleniej Górze utworzono i udostępniono zwiedzającym 12 września 1954 roku jako Muzeum Przyrodnicze w Cieplicach Śląskich (Cieplice Śląskie były osobnym miastem do 1976 roku). Placówka powstała na bazie resztek bogatych zbiorów Schaffgotschów gromadzonych co najmniej od XVI wieku, a przechowywanych do 1945 roku w klasztorze pocysterskim, Długim Domu i pałacu Schaffgotschów w Cieplicach (księgozbiór, dzieła sztuki, militaria, numizmatyka, sfragistyka, przyroda) i w pałacu Schaffgotschów w Sobieszowie (archiwalia). Zbiory cieplickie zgromadzone w zespole poklasztornym w Cieplicach udostępniono od 1834 roku. Kolekcje przyrodnicze w Długim Domu funkcjonowały od 1920 roku jako muzeum. W tamtych czasach świetności, zbiory te nazywano „Skarbcem Śląska”.